Regelmatig circuleren in de media opiniestukken en blogberichten over Generation Y en de Millennials. Ook Nederlandstalige termen zoals de pampergeneratie of de pretparkgeneratie worden wel vaker gebruikt. Hoewel dit erg uiteenlopende termen zijn, verwijzen ze allen naar de huidige generatie van jongvolwassenen, grofweg geboren in de jaren ’80 en ’90. Zelf geboren in deze periode en dus deel uitmakend van deze leeftijdsgroep, wordt mijn aandacht hier steevast door getrokken. De pampergeneratie wordt gekenmerkt door een oneindigheid aan mogelijkheden op persoonlijk én op professioneel vlak. Denk bijvoorbeeld aan de ‘eeuwige’ studenten, de populaire reizen naar Thailand, de buitenlandse stages in Amerika, etc. Het lijkt contradictorisch, maar uit onderzoek blijkt dat de psychologische hulpvraag van deze jongeren de laatste jaren is toegenomen. Depressieve symptomen, oververmoeidheid, stress en burn-out zijn vaak voorkomende fenomenen. De verklaring voor die psychologische klachten lijkt net te schuilen achter deze enorme hoeveelheid aan mogelijkheden, de kloof tussen de hoge verwachtingen en de realiteit van het ‘echte leven’ brengt het risico van ontgoocheling met zich mee.
Wat ligt er aan de basis van dit verschil tussen realiteit en verwachtingen in deze generatie? Een logische vraag, waarop verschillende antwoorden geformuleerd worden. In een opiniestuk dat in maart in HP/De Tijd verscheen, worden een aantal interessante invalshoeken toegelicht.
Embed from Getty ImagesAllereerst verwijst Prof. Dr. Van der Leij met de term pretparkgeneratie naar het belang van pret en plezier in de opvoeding van deze jongeren. In hun kinderjaren werden ze vrij gelaten om te doen wat ze graag deden en hobby’s stonden centraal. Er was geen plaats voor negatieve ervaringen, ouders trachtten hun kinderen te behoeden voor tegenslag. Daarop voortbouwend wijst Prof. Dr. Derksen op de applausopvoeding waarmee deze generatie werd grootgebracht. Jongeren werden gepamperd en kregen de boodschap dat alles mogelijk was om te verwezenlijken in de toekomst. Ze groeiden op met het idee speciaal te zijn. Eenmaal terechtgekomen in de maatschappij en op de arbeidsmarkt, blijkt het echter hard knokken om doelen te bereiken. De wereld is niet zoals jongeren het zich voorstelden, ze komen erachter dat ze misschien toch niet zo speciaal zijn. Zoals Prof. Dr. Derksen het knap stelt: “Ze zijn als tropische vissen die de Noordzee inzwemmen.”
Een andere visie wordt uitgelicht door Prof. Dr. Dehue. Zij vertrekt vanuit het idee dat ouders hun kinderen meegaven dat succes een keuze is. Alles kan bereikt worden mits hard werk. Er is dus weinig ruimte voor beperkingen of brute pech. Dit gegeven zadelt jongeren op met een grote druk om te presteren, want als alles mogelijk is door hard werk, wordt een mislukking als snel ervaren als een persoonlijke tekortkoming.
Uiteraard is enige nuance hier op zijn plaats, er ligt meer aan de basis dan enkel de opvoeding. In een interessante blogpost van Wait but why wordt ook aan de sociale media een rol toegekend. Foto’s en video’s op Facebook, Snapchat of Instagram geven al snel de misleidende indruk dat andermans leven perfect is. Gewone, alledaagse gebeurtenissen zijn minder interessant en krijgen hier geen plaats. Het zien van deze berichten verhoogt de druk om zelf de wereld te ontdekken, grootse dingen te bereiken en dit met een sociaal netwerk te delen. De vicieuze cirkel wordt in stand gehouden.
Embed from Getty ImagesEen algemene conclusie trekken zou hier echter te kort door de bocht zijn en onrecht aandoen aan het psychologisch welbevinden en het goede functioneren van de overgrote meerderheid van deze generatie. Niet elke jongvolwassene is per definitie ongelukkig. Toch, onder de aandacht brengen dat het leven ook voor deze jongeren met hun eindeloze mogelijkheden niet vanzelf gaat, kan geen kwaad. Zoals mooi en bondig samengevat op het blogbericht van Wait but Why, zijn typische jongvolwassenen ‘wildly ambitious, delusional, and taunted’. Een uitdagende combinatie waar ieder zijn weg in moet vinden. Benieuwd naar wat de toekomst voor ons in petto heeft!
Meer lezen?
http://www.hpdetijd.nl/2016-03-08/de-pampergeneratie-verwend-gekoesterd-en-daardoor-doodongelukkig/
http://waitbutwhy.com/2013/09/why-generation-y-yuppies-are-unhappy.html
opgroeienblog.wordpress.com 